رابطه سرمایه‌‌‌‌ فرهنگی و سرمایه اجتماعی با میزان آگاهی دانشجویان از فرهنگ دانشگاهی

امروزه، دانشگاه مکانی برای تولید علم، دانش و مهارت‌­آموزی دانشجویانی است که در فرایند توسعه اجتماعی و اقتصادی نقش مهمی ایفا می‌کنند. لیکن برای تحقق چنین نقشی آگاهی از فرهنگ دانشگاهی و کاربست آن لازم می‌نماید؛ در این پژوهش بر اساس نظریه سرمایه فرهنگی و اجتماعی بوردیو و دیگران، چگونگی تأثیرپذیری این آگاهی بررسی شده ‌است. روش تحقیق توصیفی ـ پیمایشی بود و از بین 1600 نفر دانشجوی دانشگاه پیام­نور اهر نمونه‌ای به تعداد 310 نفر بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه­گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه‌ محقق ساخته بود. آلفای کرونباخ محاسبه شده برای متغیرها بیانگر پایایی رضایتبخش و هماهنگی از سؤالات پرسشنامه بود. برای آزمون فرضیات از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها نشان داد بین شاخصهای سرمایه‌ اجتماعی نظیر شبکه روابط اجتماعی، اعتماد اجتماعی، اعتماد نهادی و همیاری و میزان آگاهی دانشجویان از فرهنگ دانشگاهی رابطه‌ مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین شاخصهای سرمایه‌ فرهنگی نظیر تمایلات و گرایشهای روانی فرد، مصرف کالاها و فرآورده‌های فرهنگی، مدارک و مدارج تحصیلی با میزان آگاهی دانشجویان از فرهنگ دانشگاهی نیز رابطه‌ مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج به­دست آمده از تجزیه و تحلیل رگرسیونی نیز حاکی از آن است که متغیرهای شبکه روابط اجتماعی، اعتماد اجتماعی، همیاری و مصرف کالاها و فرآورده‌های فرهنگی 2/34 درصد از واریانس میزان آگاهی از فرهنگ دانشگاهی را تبیین می­کنند.